Asertywna komunikacja

ASERTYWNE WYRAŻANIE PRÓŚB I OCZEKIWAŃ

• Jeszcze przed rozmowa, przygotowujemy sobie zaplecze, czyli odpowiadamy na pytanie:

„Co się stanie, jeśli nie uzyskam zamierzonego rezultatu?”.

• Przedstawiając swoja prośbę, krótko ja uzasadniamy.

• Kończymy prośbę pytaniem do drugiej osoby o jej decyzje.

• Gdy pytany zaczyna udzielać niejasnej odpowiedzi, dopytujemy.

• W przypadku odłożenia decyzji, ustalamy konkretny termin, w którym dojdzie do kolejnej rozmowy na interesujący nas temat.

ASERTYWNE WYDAWANIE POLECEŃ

• Zaznaczamy, kto jest nadawca polecenia (rezygnując ze sformułowań typu „warto by było” czy „należy” na rzecz komunikatu typu JA).

• Zwracamy się bezpośrednio do adresata tego polecenia.

• Mówimy, czego konkretnie ono dotyczy.

• Określamy, kiedy ma zostać wykonane.

ASERTYWNE WYRAŻANIE OPINII I PRZEKONAŃ

• Ujawnij różnice w opiniach

Akceptacja faktu, że ludzie maja prawo do posiadania własnego zdania sprawi, że nie dopuścisz do ukrycia różnic. Jednocześnie pokazujesz rozmówcy, że to jest w porządku i że w związku z tym nie musicie do niczego się przekonywać ani niczego sobie udowadniać.

• Nie przekonuj, tylko przedstawiaj swoje zdanie

Twój rozmówca ma prawo mieć własne zdanie i nie musisz go przekonywać do swojego. Możecie zostać przy swoim zdaniu aż do końca rozmowy. Staraj się jednak być zrozumiałym dla swojego partnera.

• Nie udowadniaj, tylko mów od siebie

Mówienie o swoich preferencjach jest skuteczna bronią w przeciwstawianiu się presji do zmiany poglądów. Możesz używać zwrotów typu: „ja tak właśnie czuje”, „właśnie to mi się podoba”, „to lubię” itp. Jeśli Twój rozmówca mimo tych zabiegów nadal próbuje Cię przekonać do swojej opinii, zastosuj technikę „zdartej płyty”, używając argumentów odnoszących się do Ciebie i Twoich preferencji.

ASERTYWNE PRZYJMOWANIE OPINII INNYCH OSÓB

Wiele osób odbiera krytykę nie jako opinie innych na ich temat, lecz jako wyraz prawdy. Dlatego, słysząc zdanie, które nie zgadza się z ich „prawda”, zaczynają atakować, mnożyć argumenty lub usprawiedliwiać się. Kiedy odnosimy się do opinii innych osób w sposób asertywny, przyjmujemy postawę „jestem w porządku”, która oznacza akceptacje siebie razem z wadami i zaletami. Wówczas możemy potraktować ocenę innych, zarówno pozytywna, jak i negatywna, nie jako prawdę czy stwierdzenie faktu, ale jako jedna z możliwych opinii, z która można się zgodzić bądź nie. Potraktowanie oceny jako opinii oznacza wiec uznanie, że ktoś może mieć po prostu inne zdanie na mój temat niż ja sam. Możemy się zgadzać z osoba, która mówi nam o swojej opinii („Myślę o sobie podobnie”, „Mam takie samo zdanie o sobie”, „Też tak uważam”) lub nie („Myślę o sobie inaczej”, „Mam inne zdanie na ten temat”, „Ja tak nie uważam”).